-- قالَ علیه السلام: (لاتُمارِ فَیَذْهَبُ بَهاؤُكَ وَ لاتُمازِحْ فَیُجْتَرى عَلَیْكَ)؛
فرمود: جدال مكن پس مى رود خوبى و حسن تو و مزاح مكن كه جراءت مى كنند و دلیر مى شوند بر تو.

-- قـالَ علیه السلام: (مِنَ التَّواضُعِ، اَلسَّلامُ عَلى كُلِّ مَنْ تَمُرُّ بِهِ وَ الْجُلُوسُ دُونَ شَرَِف الْمَجْلِسِ)؛(1)
فـرمـود: از تـواضع است آنكه سلام كنى بر هر كس كه مى گذرى بر او و آنكه بنشینى در جائى كه پست تر است از مكان شریف مجلس.

-- قـالَ عـلیـه السـلام: (اَوْرَعُ النّاسَ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ، اَعْبَدُ النّاسِ مَنْ اَقامَ عَلى الْفَرآئِضِ، اَزْهَدْ النّاسِ مِنْ تَرَكَ الْحَرامَ، اَشَدُّ النّاسِ اجْتِهادا مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ)؛(2)
فرمود: پارساترین مردم كسى است كه توقف كند نزد شبهه و عابدترین مردم كسى است كه به پا دارد فرائض را و زاهدترین مردم كسى است كه ترك كند حرام را و از همه مردم كوشش و مشقتش بیشتر است كسى كه ترك كند گناهان را.

-- قـالَ عـلیـه السـلام: (قـَلْبُ الاَحْمَقِ فى فَمِهِ وَ فُمُ الْحَكیمِ فى قَلْبِهِ).(3)
فـرمـود: دل آدم احـمـق در دهـانـش اسـت و دهـان مـرد حـكـیـم در دلش اسـت. حـاصـل آنـكـه شـخـص احـمـق اول چـیـزى را مـى گـویـد بـعـد از آن تـأمـل در آن مـى كـنـد كـه آیـا صـلاح بـود گـفـتن این كلام یا نه؟ بعكس شخص حكیم كه اول تـأمـل مـى كـنـد در كـلامـى كـه مـى خواهد بگوید پس اگر صلاح دید گفته شود مى گوید آن را.

-- قـالَ عـلیـه السـلام: (لایـَشـْغـَلُكَ رِزْقٌ مـَضـْمـُونٌ عـَنْ عـَمـَلٍ مـَفْرُوضٌ)؛(4)
فرمود: مشغول نسازد تو را روزى كه خدا ضامن آن شده از عملى كه بر تو فرض ‍ است.

-- قـالَ عـلیـه السـلام: (لَیـْسَ مـِنَ الاَدَبِ اظـْهـارُ الْفـَرَحِ، عـِنـْدَ الْمـَحْزُونِ)؛(5)
فرمود: از ادب دور است ظاهر كردن خوشحالى نزد شخص غمناك.

-- قـالَ عـلیـه السـلام: (رِیـاضـَةُ الْجـاهـِلِ وَرَدُّ الْمـُعـْتـادِ عـَنْ عـادَتـِهـِ كَالْمُعْجِزِ؛(6))
فـرمـود: رام كـردن و تـربـیـت شـخـص جـاهـل و بـرگـردانـیـدن صـاحب عادت را از عادتش ‍ مثل معجزه است.

-- (قالَ علیه السلام: لاتُكْرِمِ الرَّجُلَ بِما یَشُقُّ عَلَْیِه)؛(8)
فرمود: اكرام مكن شخص را به آن چیزى كه شاق و دشوار است بر او.

-- قـالَ عـلیه السلام: (مَنْ وَعَظ اَخاهُ سِرّا فَقَدْ زانَهُ وَ مَنْ وَعَظَهُ عَلانِیَةً فَقَدْ شانَهُ)؛(9)
فرمود: كسى كه موعظه برادر خود را در پنهانى همان آراست او را و كسى كه موعظه كرد او را آشكار همانا عیب كرد او را.

-- قالَ علیه السلام: (مَنْ اَنِسَ بِاللّهِ اِسْتَوْحَشَ مِنَ النّاسِ).(10)
فرمود: هر كسى كه انس به خدا گرفت وحشت كند از مردم.

پی نوشت ها ----------------------------------------------------------

1-(بحارالانوار) 75/372.
2-(بحارالانوار) 75/373.
3-(بحارالانوار) 775/374.
4-(بحارالانوار) 75/374.
5-(بحارالانوار) 75/374.
6-(بحارالانوار) 75/374.
7-(بحارالانوار) 69/320.
8-(بحارالانوار) 75/374.
9-(بحارالانوار) 75/374.
10-(بحارالانوار) 75/379.